Biedrzychowice (niem. Friedersdorf am Queis)

Miejscowość położona jest około 2 km od Gryfowa Śląskiego. Początki wsi sięgają XII wieku według tradycji, a najstarsze zachowane dokumenty wspominające jej nazwę pochodzą z przełomu XIII i XIV w.

Biedrzychowice posiadają bogatą historię, a ślady jej stanowią zachowane główne zabytki: kościół i zespół pałacowy.

Kościół ewangelicki „U studni Jezusa”

Został wybudowany w latach 1654–1656 dla ewangelicznych chrześcijan Biedrzychowic.

Nazwa kościoła nawiązuje do wydarzenia mającego miejsce podczas budowy. W miejscu, które miało być przeznaczone na ołtarz natrafiono na źródło, dlatego kościół nazwano „U studni Jezusa” („Zum Jesusbrunnen”).

Po zakończeniu wojny 30-letniej w XVII wieku, została ustalona granica na Kwisie między Śląskiem a Saksonią. Biedrzychowice należały do Saksonii, w której panowała wolność religijna. Natomiast na Śląsku w wyniku szalenia kontrreformacji wszystkie świątynie zostały odebrane ewangelikom oraz całkowicie zabroniono wszelkich praktyk religijnych. W wyniku takiej sytuacji kościół w Biedrzychowicach został w latach 1723-1724 powiększony do 2000 miejsc siedzących, dla potrzeb prześladowanych ewangelików ze Śląska. Kościół ten nazywany był kościołem granicznym. Na nabożeństwa przybywali wierni nawet z Jeleniej Góry i jej okolic.

W podziemiach kościoła mieści się krypta grobowa rodzin byłych właścicieli Biedrzychowic.

Obecnie jest to kościół rzymskokatolicki.

Zespół pałacowy

Zespół pałacowy składa się z pałacu barokowego, wieży widokowej oraz parku i wzgórza z promenadą.

Pałac znajduje się na początku wsi od strony Olszyny Lubańskiej, i został on wybudowany około 1730 r. w miejscu starszego dworu obronnego z XVI wieku. Największą renowację pałacu dokonał baron Aleksander von Minutoli-Woldeck w XIX w., który był znanym kolekcjonerem dzieł sztuki. Założono tarasy i powiększono park. W ściany pałacu wmurowano renesansowe detale, a wnętrza zostały wypełnione bezcennymi obrazami Petera Paula Rubensa, Antona von Dycka, Johanna Breughla, Lucasa Crancha, meblami oraz wyrobami ze szkła i ceramiki, które pochodziły z doby renesansu, średniowiecza oraz starożytności. Po śmierci barona Aleksandra jego córka sprzedała około 7 tysięcy obiektów z kolekcji ojca. Te dzieła dały początek berlińskiemu Kunstgewerbemuseum, a wiele z nich znajduje się w Berliner Gemäldegalerie. Do dnia dzisiejszego zachowały się w pałacu dekoracyjne plafony z malowidłami z XVIII w. oraz stare kominki. Obecnie w pałacu mieści się Zespół Szkół.

Wieża widokowa znajduje się na wzgórzu niedaleko pałacu. Została wybudowana w 1869 r. przez barona Aleksandra, który nazwał ją „wieżą Woldecka” na cześć swojego wuja, barona Ernesta. W wieży i zamku Rajsko właściciel eksponował swoje cenne dzieła. Mieszkańcy wsi mówią o istnieniu tunelu łączącego pałac z wieżą. Obecnie wieża znajduje się w bardzo złym stanie.

Ciekawostka z historii

Ciekawym wydarzeniem w historii Biedrzychowic, podobnie jak w wielu innych miejscowościach tego regionu jest czas rozkwitu gospodarczego w II połowie XVII wieku i I połowie XVIII w. dzięki osiedleniu się egzulantów z Czech tzn. protestantów, którzy uciekli z powodu prześladowań na tle religijnym. Za ich sprawą nastąpił rozwój tkactwa i handlu płótnami lnianymi. Osiedlili się w dużej ilości w Biedrzychowicach oraz założyli w okolicy od podstaw nowe miejscowości: Nową Świdnicę, Karłowice, Zapustę i Kałużną.