Lubomierz

Lokalizacja

Lubomierz ( niem. Liebenthal), miasteczko o którym mówi się, że jest perłą architektury Dolnego Śląska. Ukryte wśród wzgórz na Pogórzu Izerskim w powiecie lwóweckim, około 4 km od drogi krajowej nr 30 z Jeleniej Góry do Zgorzelca przed Gryfowem Śląskim. Zamieszkane jest przez około 2000 osób i zaliczane do jednego z najstarszych miast Dolnego Śląska.

Historia i zabytki

Początki Lubomierza sięgają XII wieku. Historia miejscowości jest ściśle związana z istnieniem zakonu sióstr benedyktynek, które były właścicielkami w latach 1278-1810. Lubomierz został założony przy szlaku handlowym wiodącym ze Zgorzelca do Pragi, dzięki temu miasto miało możliwości szybkiego rozwoju. W roku 1291 miejscowość uzyskała prawa miejskie. Rozwój miasta przez następne lata był związany z produkcją i handlem przędzą lnianą. Z Lubomierza pochodzą znani drukarze i księgarze, którzy żyli i działali w Krakowie jak Hieronim Wietor. Reformacja na terenie Lubomierza i wiosek należących do klasztoru została stłumiona, a jej zwolennicy, którzy szerzyli nauki Marcina Lutra, byli torturowani na wzgórzu nazywanym Górą Szubieniczną ( w 1530 wybudowano szubienicę). Do karania ludzi dodatkowo wybudowano pręgierz przy ratuszu w 1533 roku. Miasto doświadczyło wiele tragedii z powodu pożarów, epidemii (np. zaraza z lat 1612-1613 spowodowała śmierć połowy mieszkańców) i działań wojennych szczególnie podczas wojny trzydziestoletniej i wojen śląskich. Gdy Śląsk znalazł się pod panowaniem pruskim, władze państwa zamknęły klasztor (1810) i przejęły jego dobra. W roku 1845 na terenie klasztoru otworzono zakład wychowawczy dla dziewcząt, a następnie seminarium dla nauczycieli. Linię kolejową poprowadzono przez Lubomierz w 1885 r., dzięki temu miasto uzyskało połączenie z Gryfowem Śląskim i Lwówkiem Śląskim.

Układ zabudowy z okresu średniowiecza został zachowany do dziś w dobrym stanie, dlatego że działania wojenne z okresu II wojny światowej ominęły miasto. Dzisiaj możemy podziwiać architekturę Lubomierza, który stał się miejscowością bardzo popularną dla reżyserów filmowych i turystów z kraju i zagranicy. Nakręcono tutaj sceny do 9 filmów. W roku 1967 kręcono sceny do filmu „Sami swoi”. Popularność tego filmu w naszym kraju sprawiła, że 13.07.1996 r. otwarto Muzeum Kargula i Pawlaka. Natomiast od roku 1997 w okresie wakacyjnym odbywa się największa impreza lokalna „Festiwal Filmów Komediowych”.

Zabytki miasta:

Kamieniczki z XVI, XVIII i XIX w.;

Kolumna morowa, grupa rzeźb, która upamiętnia epidemię w mieście w XVIII w.;

Barokowa fontanna św. Maternusa z 1717 r.;

Ratusz z XV w.; pręgierz przy ratuszu z 1530;

Kompleks klasztorny sióstr benedyktynek: kościół parafialny pw. Św. Maternusa i WNP z XVI w.; klasztor z XVI w.; plebania z XVIIw.; Dom Opatki z XVII w.;

Kościół pw. Świętego Krzyża,

Kościół św. Anny na terenie cmentarza z XVIIw;

Kościół ewangelicki z pastorówką i szkołą z XIX w., w sąsiedztwie ślady byłego cmentarza;

Dawne Seminarium Nauczycielskie z roku 1861 (obecnie budynek Zespołu Szkół);

Zaułek filmowy: tablice upamiętniające pobyt znanych aktorów;
Nieczynny dworzec kolejowy. Położony przy dawnej linii kolejowej z roku 1885 na trasie Gryfów Śl. – Lwówek Śl.