Pałac w Płakowicach (niem. Schloss Plagwitz)

Tym razem z Karłowickiej Doliny w ramach poznawania okolic z Wędrówki z Plecakiem udajemy się, aby zwiedzić pałac Płakowice. Jest to jeden z uratowanym pałaców w naszej okolicy, któremu groził upadek w stan całkowitej ruiny z powodu braku właściwego zarządzania takiego typu obiektem. Pałac ten zwany jest Wawelem Dolnego Śląska. Pałac znajduje się 3 km od centrum Lwówka Śląskiego. Samochodem udajemy się do Gryfowa Śląskiego, i kierujemy się drogą nr 364 w kierunku Legnicy. Po około 18 km docieramy do pałacu będącego dzisiejszym celem zwiedzania.

Pałac jest własnością prywatną. Samochód można zaparkować przed bramą wjazdową lub wjechać na terem pałacu i zaparkować na placu po prawej stronie koło boiska. Na teren dziedzińca pałacu wjazd jest niedozwolony. Po otrzymaniu zgody warto zwiedzić zamek nie tylko wewnątrz ale i na zewnątrz.

Mimo, że pałac jest w rękach prywatnych właściciele chętnie udostępniają pałac do zwiedzania po wcześniejszym kontakcie telefonicznym lub po wejściu na dziedziniec przez domofon skontaktować się z jedną z osób.

Pałac został wzniesiony w połowie XVI wieku przez Ramfalda Talkenberga. Zaliczany jest do jednego z najbardziej okazałych pałaców rycerskich na Dolnym Śląsku.

Pałac posiada trzy trójkondygnacyjne skrzydła, jest dwupiętrowy, był otoczony fosą i murem obronnym. Najbardziej okazałą częścią pałacu jest frontowa fasada od stronny mostu prowadzącego na dziedziniec. Szczególnie dwa medaliony portretowe przyciągają wzrok zwiedzającego. Pierwszym jest głowa rycerza Rumpolda w hełmie, a drugi wizerunek jego żony. Ponadto dwie inskrypcje stanowią zagadkę dla zwiedzającego.

Pierwsza inskrypcja brzmi: „W roku 1550 ja, Rumpold Talkenberg z Podskala i Płakowic z łaską bożą ten pałac zacząłem budować”.

Druga inskrypcja, to fragment z Biblii z 4 Księgi Mojżeszowej 6.24-26: „Niech nam błogosławi Pan i niechaj strzeże; niech rozjaśni Pan oblicze swoje nad nami i niech nam miłościw będzie; niech obróci Pan twarz swoją ku nam i niech da nam pokój”.

Po zakończeniu II Wojny Światowej pałac przechodził różne koleje losu. Najdłużej zamek był użytkowany przez Wojsko Polskie, a następnie na wiele lat pozostawiony samemu sobie. W roku 1992 małżeństwo Kenneth i Giselle Herweynen z Australii zakupili posiadłość w stanie ruiny i podjęli się próbie podniesienia rezydencji do stanu użytkowania. Po wielu latach, wytrwałości i determinacji podczas prac remontowych pałac udało się uratować i uzyskać rezultat, który nie jest jeszcze ostateczny, gdyż bardzo drogie prace remontowe nie skończą się nigdy przy tak wiekowym pałacu. Obiekt został przekształcony w Chrześcijański Ośrodek Elim, którego działalność służy lokalnej społeczności.